Şiir: Yazılmamış Mektubum

Gökyüzünün karanlığına hapsolsam,

Kendimi ben bile bulamasam. 

Hissetsem yalnızlığı, 

Hissetsem acılarımı, 

Hissetsem iliklerime kadar varlığını. 

Canımın yanışına, 

Kurumayan gözyaşlarıma aldırış etmeden 

"Birazdan ne olur" diye düşünmeden

Uzun  uzun beklesem o sokakta  

Yokluğuna rağmen, gelecekmişsin gibi 

Hissetmesende, özleyecekmişsin gibi 

Olmaz ya biliyorum ama 

Hani ;belki sevecekmişsin gibi işte

Sevecekmişsin gibi... 

Sonra usul usul Bi yağmur yağsa 

Saçlarımı okşasa ellerin gibi

Yapardın ya hep; kızsan yine bana

Hastalandığımda bela olsam yine sana

Şımarık çocuklar gibi, iyi olmayı 

Bana iyi gelmeni beklesem

Açtığın her yarayı yine tek tek sarsan 

Sen dokundukça tenime 

Biraz daha huzur bulsam 

Biraz daha sen olsam 

Biraz daha sende kalsam... 

Bakma seni anlatmalarıma

Özledim sanma sakın! 

Yapmazsın biliyorum ama 

Düşünme sakın dönmeyi! 

Düşünme bana gelmeyi! İstemem

Hem alıştım da zaten yalnızlığa 

Alıştım seni susmaya 

Alıştım sensiz kalmaya 

Gelsen ne denir bilmem ki

Ben kırık kanatlarımı elimle taşımayı

paramparça kalbimi avuçlarıma almayı bilirim 

Haa! Bir de iyiyim demeyi bilirim 

Değilim ama iyiyim derim 

Sende bilirsin yalan söylediğimi 

Bilirsin iyi olmadığımı 

En çok ta yaralarımı bilirsin 

Her birinin sebebini,

Açıldığı her anı

İnsan kendi açtığı yarayı bilmez mi hiç? 

Biliyorum sarmayacağını,

Biliyorum dokunmayacağını 

Bu satırları okumayacağını 

Üzerine damlayan yaşları farketmeyeceğini 

Biliyorum ben  sensizliği 

Dalmışım bak yine şimdi 

Anlatmaya ne gerek can havlim seni 

Sen oldum, 

Sende yandım, 

Sende kaldı aklım, 

Ben sende kaldım, 

Ben sende yaralı, 

Ben sana tutuklu... 

"Ben", "Sen" 

SENSİZLİK 

Birgül AYDIN